Releasejaar: 1984 Label: Eternal / Beggars Banquet Land: UK
Afspeelbron: vinyl LP, Eternal / Beggars Banquet (BEGA 54), 1984, UK
Wah! (Liverpool), hier The Mighty Wah! genoemd, start het album met ‘Yuh Learn I’, een vlot bas/ritme stukje met een soort rap erover, wat als een rode draad door het album loopt doordat er, verdeeld over de plaat, nog 3 delen volgen. Dit begin kan je flink op het verkeerde been zetten. Eigenlijk valt er nog helemaal niet in te schatten wat je kan verwachten. Vervolgens belanden we in een degelijk new wave nummer, enigszins vergelijkbaar met de pakkende nummers op Modern Eon’s Fiction Tales. Maar denk dan niet dat vanaf dat moment de richting is bepaald, want The Mighty Wah! houdt van afwisseling en track 3, ‘Everwanna’, kan je gewoon niet zien aankomen. Het lijkt wel of we in de jaren 60 soul zijn beland. En waarom ook niet? Het perfecte album om zonder enkele verwachting in te gaan om je gewoon mee te laten voeren van moment tot moment.
En wel degelijk komen we terug in de new wave, want ‘The Lost Generation’ is een nummer dat je met beide benen weer in de midden jaren 80 zet. Niks let je er meer toe om je volumeknop ver open te gooien en te dansen alsof je je op een new wave party bevindt, zalig!
‘Yuh Learn II’ zet ons weer even terug op de rode draad waarmee het album begon om ons vervolgens af te zetten bij de prachtige afsluiter van kant A van de plaat. Traag slepend met drums die op Pornography (The Cure) niet zouden misstaan, prachtig gitaarwerk, mooie gelaagdheid, een bassist die ook om de muziek heen durft te spelen, een zanger die door merg en been weet heen te gaan en zelfs psychedelische elementen later in het nummer is ‘I Know There Was Something’ voor mij het pronkstuk van het album. Dit kan zich meten met de beste new wave ooit gemaakt, wat helaas niet valt te rijmen met de grote onbekendheid die The Mighy Wah! heeft.
Als we de plaat hebben omgedraaid worden we allereerst natuurlijk weer even op die rode draad gezet met ‘Yuh Learn III’. Het basloopje dat volgt loodst je ‘In The Bleak / Body ‘N’ Soul / Midwinter’ binnen, een vlot nummer met blazers en koortjes dat ik niet geheel kan plaatsen, maar dat past dan ook juist wel weer bij deze onnavolgbare plaat. We zouden ons tenslotte niet laten leiden door onze verwachtingen, maar ons mee laten voeren van moment tot moment. Met dat in ons achterhoofd kunnen we ons ook op positieve manier laten verrassen door ‘Papa Crack / God’s Lonely Man’. Want na het uitstapje naar 60’s soul op kant A, maken we hier gewoon een uitstapje naar jaren 70 soul/funk. The Mighy Wah! doet gewoon waar ze zin in hebben wat dat betreft. En als je niet vastgeroest zit in een verwacht genre en hier voor open staat kan ik je garanderen dat je hier van gaat genieten, want het is gewoon ijzersterk uitgevoerd en heerlijk om naar te luisteren.
Met ‘What’s Happening Here’ blijven we nog even in de 70’s maar dan met een sound die nog het meest in de buurt komt van disco. Ach waarom ook niet…
Via ‘Yuh Learn IV’ komen we bij ‘Come Back (The Story of the Reds)’, de afsluiter van dit album (in haar originele vorm). Het zal je niks verrassen dat dit nummer een single is geweest. Het is ook, naar mijn idee, veruit het meest toegankelijke nummer van de plaat. Het klinkt al snel bekend en pakkend, maar voor mij persoonlijk dan weer juist iets te gewoontjes. Misschien wel puur gemaakt omdat een platenmaatschappij dat nou eenmaal graag wil.
Al met al vind ik dit een bijzondere plaat met behalve enkele aardige verrassingen als ‘Everwanna’ en ‘Papa Crack / God’s Lonely Man’ ook zeker een drietal krachtige new wave nummers, waarbij ‘I Know There Was Something’ voor mij het ultieme hoogtepunt van de plaat is. De productie van dit album is gedaan door Pete Wylie, de voorman van de band, maar een opvallende naam die genoemd wordt als co-producer is Flood (Mark Ellis), die onder meer bekend is van zijn werk met U2.
Luister signature song: The Lost Generation
New Wave & Post-Punk Reviews 